قلب من در سینه فرسوده ست صد سال سیاه

بی گناهی را به دار آویخت آن خال سیاه

فصل فصل من زمستان است! در دشتی سپید؛

آدم برفی به گردن بسته یک شال سیاه!

چون کلاغی گفته ام من یاد میگیرم ز کبک

روزگارم طی شده با بخت و اقبال سیاه

سرو اینجا میوه داده؛_چشم های مشکی اش-

طعم تلخ عشق دارد میوه ی کال سیاه...

 

نوشته شده در سه شنبه 99/4/17ساعت 7:58 عصر توسط سارا رحیمی| نظرات ( ) |